Αν έχετε πρόπτωση μιτροειδούς βαλβίδας και σας έχουν συστήσει να διακόψετε ή να περιορίσετε την άσκηση, ίσως αξίζει να διαβάσετε παρακάτω τις πιο πρόσφατες εξελίξεις στο θέμα αυτό. Από τους δύο τύπους πρόπτωσης ο τύπος της μυξωματώδους εκφύλισης της βαλβίδας είναι αυτός που θα αναφερθεί, αφού είναι αυτός που μπορεί να έχει την χειρότερη φυσική πορεία.
Σε γενικές γραμμές τα άτομα με πρόπτωση μιτροειδούς μπορούν να αθλούνται άφοβα.
Σε μία πρόσφατη ιταλική μελέτη, από τους 7449 νέους αθλητές που συμμετείχαν, διαγνώσθηκε πρόπτωση σε 215 (2,9%). Κάποιοι από αυτούς ήταν μεγαλύτερης ηλικίας, είχαν σοβαρότερη ανεπάρκεια μιτροειδούς, κοιλιακές αρρυθμίες στο καρδιογράφημά τους και πιο αυξημένη αρτηριακή πίεση. Οι αθλητές παρακολουθήθηκαν για 10 χρόνια χωρίς να υπάρξει κανένα επεισόδιο αιφνίδιου καρδιακού θανάτου. Έξι αθλητές χρειάστηκαν χειρουργική διόρθωση της βαλβίδας λόγω επιδείνωσης της ανεπάρκειας, ένας υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και ένας αθλητής εμφάνισε κολπική μαρμαρυγή. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αθλητές αυτοί ήταν άρρενες, μεγαλύτερης ηλικίας, με πιο αυξημένη αρτηριακή πίεση, καθώς και παρουσία αρρυθμίας στην αρχική εκτίμησή τους.
Φαίνεται λοιπόν ότι η πρόπτωση της μιτροειδούς στους αθλητές έχει καλοήθη πρόγνωση. Απαιτείται βέβαια εξατομικευμένη προσέγγιση, αλλά σίγουρα οι αθλητές με ήπια ανεπάρκεια μπορούν να συνεχίσουν άφοβα την άσκηση. Οι αθλητές που παρουσιάζουν μέτρια ή σοβαρή ανεπάρκεια της βαλβίδας ή εμφανίζουν κοιλιακές αρρυθμίες στο καρδιογράφημά τους, θα χρειαστεί να ληφθούν υπόψη και άλλοι παράγοντες, όπως:
- ύπαρξη συμπτωμάτων
- οικογενειακό ιστορικό αιφνίδιου καρδιακού θανάτου
- ορισμένοι δείκτες που θα μετρήσει ο καρδιολόγος στον υπέρηχο της καρδιάς (διάταση της αριστερής κοιλίας ή του μιτροειδικού δακτυλίου)
- το είδος της άθλησης
Ο έλεγχος των αθλητών αυτών θα γίνει με δοκιμασία κόπωσης (μέχρι εξάντλησης του αθλητή) και με Holter ρυθμού. Επιπλέον, ανάλογα με τα ευρήματα που προέκυψαν από το καρδιογράφημα και τον υπέρηχο της καρδιάς σας μπορεί να συστηθεί μαγνητική τομογραφία καρδιάς. Με τον ολοκληρωμένο αυτόν τρόπο προσέγγισης ανιχνεύονται αθλητές στους οποίους η άσκηση υψηλής έντασης δεν είναι ασφαλής και πρέπει να αποφεύγεται. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις η άθληση επιτρέπεται και όπως τις περισσότερες φορές πρέπει να ενθαρρύνεται.